Jeżówka purpurowa zadba o odporność
Echinacea purpurea, czyli jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. Bylina ta osiąga wysokość od 80 do około 100 centymetrów, a jej kwitnienie przypada na okres od lipca do października
Liście jej są jajowato-lancetowate, brzegiem ząbkowane lub piłkowane. Koszyczki kwiatowe osadzone są pojedynczo na szczytach szypułek, mają kształt kulisty lub nieco spłaszczony. Kwiaty rurkowe są brunatne lub czerwonawobrunatne, natomiast kwiaty języczkowe mają barwę, różową lub purpurową. Echinacea purpurea ma omdlewająco-aromatyczny zapach ze słodkim posmakiem, pozostawiającym uczucie cierpnięcia.
Jeżówka purpurowa należąca do rodziny astrowatych posiada piękne kwiaty, dzięki czemu doskonale wabi swoim wyglądem owady, które mają istotny wpływ na zwiększenie bioróżnorodności w naszym otoczeniu. Tworząc nasadzenia w ogrodzie, troszczmy się o to, aby znalazły się w nim rośliny kwitnące takie jak jeżówka, będące doskonałym źródłem pokarmu dla motyli, pszczół oraz trzmieli. Pamiętajmy, że życie na ziemi w dużej mierze uzależnione jest od owadów, które są zapylaczami dla wielu gatunków roślin. Dlatego też powinniśmy dbać o to, by stworzyć im jak najlepsze warunki życia w naszym otoczeniu, a jeżówka purpurowa jest rośliną bardzo chętnie odwiedzaną np. przez motyle.
Niewymagająca uprawa
Jeżówka purpurowa do uprawy preferuje miejsca nasłonecznione o podłożu piaszczysto-gliniastym. Wysiewu nasion do inspektów dokonujemy wczesną wiosną, a po kilku tygodniach gotowe sadzonki umieszczamy w gruncie. Kolejnym sposobem uzyskania nowych roślin jest jej podział. W celu pobudzenia jeżówki do intensywnego kwitnienia zaleca się odmładzać (rozmnażać) rośliny co 3-5 lat. Rozmnażanie polega na wykopaniu rosnących roślin, które dzielimy na początku października i wsadzamy od razu na miejsce stałe. Podczas uprawy należy zadbać o to by rośliny zawsze były podlane. Na uwagę zasługuje też fakt, iż jeżówka bardzo dobrze radzi sobie z mrozem.
Dla zdrowia i urody
Właściwości lecznicze jeżówki odkryły plemiona indiańskie, a w ziołolecznictwie ludowym jest ona znana już od 400 lat. Na początku dwudziestego wieku zauważono immunostymulujące właściwości wyciągów z jeżówki. Zaobserwowano, iż roślina ta wpływa na zwiększenie ilości białych ciałek krwi. Podaje się ją jako środek uodparniający i regenerujący organizm. W celach leczniczych wykorzystuje się wyciągi alkoholowe, olejowe i wodne. Ekstrakt z jeżówki przyspiesza przemianę materii, działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo, przeciwbólowo, rozkurczowo, żółciopędnie, napotnie oraz przeciwgorączkowo. Jeżówkę purpurową możemy spożywać w formie nalewek, syropów, naparów, odwarów i maceratów. Ponadto bylina ta ma coraz większe zastosowanie w przemyśle kosmetycznym – spowalnia rozkład kwasu hialuronowego, przyczyniając się do utrzymania elastyczności skóry, stymuluje syntezę kolagenu i jego ochronę przed szkodliwym działaniem promieniowania UV, jest bardzo aktywnym czynnikiem zapobiegającym powstawaniu zmarszczek. Jeżówka ma działanie przeciwwirusowe; jest składnikiem preparatów do pielęgnacji ust, które wygładzają i chronią przed pękaniem oraz zapobiega rozwojowi opryszczki. Pamiętajmy, iż przed zastosowaniem preparatów i naparów zawierających Echinacea purpurea musimy sprawdzić czy nie ma przeciwskazań do jej stosowania. Ziele jeżówki zawiera glikozydy, flawonoidy w formie wolnej i związanej glikozydowo, olejek eteryczny, polisacharydy, a także aktywne poliacetyleny, alkaloidy pirolizydynowe, alkiloaminy oraz alkiloamidy. Korzeń jeżówki zawiera glikozyd fenolowy, kwas chlorogenowy, kwas izo-chlorogenowy, inulinę, cynarynę, glikoproteiny, olejek eteryczny, seskwiterpeny i poliacetyleny, alkaloidy pirolizydynowe oraz związki aminowe.
