Prowadzenie ewidencji nawożenia azotem
Rolnik, który gospodaruje na powierzchni większej lub równej 10 hektarów użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP (duża jednostka przeliczeniowa) według stanu średniorocznego, posiada plan nawożenia azotem lub obliczenia maksymalnych dawek azotu, a także ma obowiązek prowadzenia ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem.
Ewidencja powinna być prowadzona w postaci papierowej, w formie zapisów własnych, arkuszy, dzienników, książki nawozowej lub w postaci elektronicznej.
Zakres ewidencji
Ewidencja musi zawierać następujące dane:
- datę zastosowania nawozu,
- uprawę, na której zastosowano nawóz (gatunek),
- powierzchnię uprawy (w hektarach),
- powierzchnię, na której zastosowano nawóz,
- rodzaj nawozu (zawartość azotu),
- dawkę zastosowanego nawozu (kilogram azotu na hektar),
- dawkę zastosowanego nawozu (azot na zastosowaną powierzchnię uprawy),
- termin przyorywania nawozu naturalnego, w przypadku zastosowania tego nawozu na terenie o dużym nachyleniu.
Prowadząc zapisy w ewidencji, należy pamiętać, aby ilość azotu wprowadzanego w postaci nawozów naturalnych (obornik, gnojówka, gnojowica) nie przekraczała 170 kilogramów nawozu na hektar. Nie wolno przekroczyć maksymalnych dawek azotu lub dawek ustalonych w sporządzonym planie nawożenia azotem.
Dokumentację tego typu można prowadzić w formie pisemnej lub w postaci elektronicznej i należy ją przechowywać przez 3 lata od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.
Do pobrania: wzór ewidencji (plik pdf – 170 kilobajtów)
